Początki są romantyczne: zaczynasz z kimś rozmawiać, iskrzy, wymieniacie się wiadomościami do późna w nocy, a potem… nagle coś się zmienia. Obiekt Twoich zainteresowań zaczyna odpowiadać rzadziej, rozmowy stają się powierzchowne, a każde wasze spotkanie kończy się na obietnicach typu „odezwę się w przyszłym tygodniu”, które nie zawsze dochodzą do skutku. Niby kontakt się nie urywa, ale też nic się nie rozwija. Jeśli właśnie przytakujesz głową – możliwe, że doświadczasz benchingu. To zjawisko w świecie randkowania potrafi być frustrujące i mylące, ale spokojnie – rozwiejemy wszystkie wątpliwości.
Co to jest benching?
Randkowanie w dzisiejszych czasach to trochę jak zamawianie jedzenia przez aplikację – wybierasz, przewijasz, oceniasz zdjęcia, sprawdzasz opis i… czekasz, aż “dostawa” się uda. Z jednej strony chcemy bliskości, drugiej osoby, z którą można śmiać się do łez, binge’ować seriale i pisać głupie wiadomości o północy. Z drugiej – przeraża nas wizja bycia zranionym, odrzuconym albo, co gorsza, zbyt zaangażowanym. I w tym emocjonalnym chaosie próbujemy jakoś żonglować relacjami, licząc, że uda się znaleźć złoty środek. Samotność potrafi dać się we znaki. Wieczory spędzane w towarzystwie Netflixa i paczki chipsów są spoko… do czasu. Bo kiedy kolejna znajoma opowiada o swoim związku albo widzisz pary przytulające się w parku, pojawia się ta cicha myśl: “A może też bym chciał/a?”. I tu wkracza era aplikacji randkowych – szybki sposób na poznanie kogoś bez wychodzenia z domu. Swipe w lewo, swipe w prawo – emocje jak na rollercoasterze. Problem zaczyna się wtedy, gdy po kilku rozmowach, może jednym spotkaniu, pojawia się… cisza. Albo relacja staje się jak gra w kotka i myszkę – raz ktoś jest super zaangażowany, innym razem znika bez śladu. To frustrujące, prawda?
Jedną z metod na odstawianie potencjalnie bliskiej osoby na boczny tor jest benching. Czym dokładnie jest? Wyobraź sobie ławkę rezerwowych w sporcie. Zawodnicy siedzą na niej, czekając, aż trener da im szansę wejść na boisko. W randkowaniu benching działa na podobnej zasadzie. Ktoś trzyma Cię „w odwodzie” – nie chce być z Tobą na serio, ale też nie pozwala Ci odejść. Czasem dostajesz miły SMS, innym razem polubienie na Instagramie lub komentarz pod zdjęciem, który podtrzymuje kontakt, ale kiedy proponujesz spotkanie – słyszysz wymówki lub ciszę. Benching to gra na zwłokę. Osoba, która to robi, może mieć kogoś innego na oku, nie być gotowa na związek albo po prostu lubić uwagę, jaką od Ciebie dostaje. To takie trzymanie Cię „na wszelki wypadek” – zupełnie nie fair, prawda? Możesz czuć dezorientację, bo z jednej strony dostajesz sygnały zainteresowania, a z drugiej – brak realnych działań. To mieszanka nadziei i frustracji, która potrafi nieźle namieszać w głowie.
Benching – czy go doświadczasz?
Zastanawiasz się, czy przypadkiem nie siedzisz właśnie na tej nieszczęsnej ławce rezerwowych? Oto kilka sygnałów, które mogą na to wskazywać – każdy z nich to mała czerwona flaga, której nie warto ignorować:
Plany, które nigdy się nie realizują: Proponujesz spotkanie, a odpowiedzi to same wymówki? Kiedy pytasz o wspólne wyjście, słyszysz: „Chętnie, ale ten tydzień mam zwariowany. Odezwę się później!” – i zapada cisza. Albo pojawia się obietnica: „Zobaczymy się w weekend”, po czym weekend mija bez śladu kontaktu. Jeśli to zdarza się raz – może faktycznie ktoś ma dużo na głowie. Ale jeśli to już trzecia, czwarta, piąta sytuacja z rzędu – ktoś Cię zwodzi. Ludzie, którym zależy, znajdują czas nawet w najbardziej napiętym grafiku.
Minimalny kontakt, kiedy to wygodne: Osoba odzywa się tylko wtedy, gdy jej się nudzi? Dostajesz wiadomości o losowych porach: „Co u Ciebie?” po dwóch tygodniach ciszy albo mem, który „musiał Ci wysłać”. Miło, ale… co z tego, skoro nie idzie za tym nic więcej? To klasyczny znak benchingu – utrzymywanie minimalnego kontaktu, żebyś nie zniknął/a z radaru. W praktyce: Ty czekasz, a druga osoba odzywa się, kiedy akurat ma wolną chwilę albo potrzebuje trochę uwagi.
Brak zaangażowania w rozmowy: Masz wrażenie, że rozmawiasz z automatem? Zaczynasz konwersację, a odpowiedzi to suche „ok”, „haha” albo „spoko”? Próbujesz rozwinąć temat, ale druga strona jakby rzucała Ci zdawkowe odpowiedzi z obowiązku. Jeśli co chwilę musisz wymyślać nowe pytania, żeby utrzymać rozmowę, a druga osoba nie wykazuje inicjatywy – to sygnał, że kontakt z Tobą nie jest dla niej priorytetem.
Flirty bez zobowiązań: Pisze Ci, że tęskni… ale tylko przez telefon? Może pojawiają się wiadomości o północy typu „myślałem/am o Tobie” albo słodkie komentarze pod zdjęciami. Niby miłe, ale jeśli to flirt bez żadnych realnych działań – to znak, że jesteś źródłem chwilowego ego boosta. Gdy próbujesz umówić się na spotkanie, nagle robi się “za wcześnie” albo “to skomplikowane”? To właśnie benching w pełnej krasie.
Czujesz się sfrustrowany/a i zdezorientowany/a: Twoje emocje to najlepszy barometr. Jeśli po każdej interakcji z tą osobą czujesz się bardziej zagubiony/a niż wcześniej, to coś jest nie tak. Relacja powinna dawać Ci poczucie bezpieczeństwa i radości, a nie przyprawiać o ból głowy i ciągłe zastanawianie się, “o co mu/jej chodzi”. Jeśli potrzebujesz kalkulatora, żeby zliczyć ile razy słyszałeś/aś “odezwę się” bez efektów – czas przemyśleć tę znajomość.
Benching – jak sobie z nim radzić?
Dowiedzieć się, że ktoś Cię „benchuje”, to trochę jak odkryć, że w grze, w którą myślałeś/aś, że grasz we dwoje, grasz solo. To może być bolesne, ale dobra wiadomość jest taka, że nie musisz na tej ławce siedzieć w nieskończoność. Oto, co możesz zrobić, żeby wstać, otrzepać się i iść dalej:
Zadaj sobie pytanie: czego chcę?: Zanim cokolwiek zrobisz, zatrzymaj się na chwilę. Czego właściwie szukasz? Jeśli chcesz związku, to relacja polegająca na czekaniu na czyjś SMS raz na dwa tygodnie raczej nie jest tym, co Cię uszczęśliwi. Świadomość własnych potrzeb to klucz – kiedy wiesz, czego pragniesz, łatwiej Ci zauważyć, kiedy ktoś Ci tego nie daje. Nie ma nic złego w oczekiwaniu szacunku i zaangażowania.
Postaw sprawę jasno: Brzmi przerażająco? Może trochę, ale szczerość oszczędzi Ci wielu godzin zastanawiania się „co się dzieje”. Możesz powiedzieć wprost: „Hej, widzę, że kontakt z Tobą jest sporadyczny. Szukam kogoś, kto będzie chciał się zaangażować. Jak to widzisz?” To daje drugiej osobie szansę na jasną deklarację – a Tobie oszczędza dalszego czekania. Jeśli odpowiedź jest wymijająca lub pada klasyczne „teraz nie wiem, co czuję” – już masz odpowiedź.
Nie czekaj w nieskończoność: Jeśli po takiej rozmowie nadal słyszysz wymówki albo dostajesz ciche dni – pora zrobić krok do tyłu. Nie traktuj tego jako porażki, tylko jako oczyszczenie przestrzeni na lepsze znajomości. Zamiast śledzić, czy ta osoba przypadkiem nie oglądała Twojego stories, idź na trening, umów się z przyjaciółmi, zapisz na kurs czegoś nowego. Skieruj energię na to, co sprawia Ci radość.
Przypomnij sobie swoją wartość: Wiesz, co jest atrakcyjne? Pewność siebie i świadomość własnej wartości. Nie jesteś planem B, zapasową opcją ani kimś, do kogo można się odezwać tylko wtedy, gdy inni są zajęci. Zasługujesz na relację, w której ktoś z dumą mówi: „Chcę być z Tobą”. Przypomnij sobie wszystkie swoje mocne strony i nie pozwól, by czyjaś niepewność odebrała Ci pewność siebie.
Otwórz się na nowe znajomości: To najlepszy sposób, żeby wyrwać się z marazmu. Może nowa znajomość nawiąże się spontanicznie na imprezie, podczas zajęć jogi albo w kolejce po kawę? Nie zamykaj się na świat tylko dlatego, że ktoś inny nie potrafił się zdecydować. Czasem wystarczy jedna rozmowa z kimś nowym, żeby przypomnieć sobie, jak fajnie jest czuć się docenionym.
Randkowanie w dzisiejszym świecie to skomplikowana mieszanka tęsknoty za bliskością i potrzeby samodzielności. Chcemy kochać i być kochani, ale boimy się ryzyka. Może więc warto czasem odłożyć telefon, przestać analizować każdą wiadomość i po prostu… być sobą? Bo choć to banał, szczerość w relacjach potrafi przynieść zaskakująco dobre efekty. Nawet jeśli oznacza to pokazanie swojej wrażliwości – to właśnie ona jest kluczem do prawdziwej bliskości. Więcej o tym, jak budować zdrowy związek przeczytasz w naszym artykule.
Monika Dąbrowska
Odkąd pamiętam moje życie było związane z pracą nad ciałem – najpierw pływałam, potem grałam w siatkówkę, równolegle zakochałam się w nartach, a wreszcie trafiłam na jogę i przy niej pozostanę już na zawsze. To był mój pierwszy przemyślany krok w holistycznej pracy nad sobą. Po nim nastąpiły kolejne, odżywianie, świadoma pielęgnacja, praca nad emocjami, własnymi barierami i wiele innych. Gdzieś pośrodku tej drogi zrodził się pomysł na portal Twig.pl, który ma być inspiracją dla innych (i dla mnie) do wprowadzania dobrych praktyk w codzienności. Rozpoczynając ten projekt zostawiłam za sobą dotychczasowe życie zawodowe związane z marketingiem i reklamą i pracą w takich branżach jak moda i uroda. Na co dzień nie mogę żyć bez książki, filmu i teatru. Na mojej ścieżce edukacji pojawiła się nawet szkoła aktorska, pierwsza życiowa lekcja otwartości. Kolejne odebrałam podróżując. Coraz więcej miejsca w moim życiu zajmuje natura. Latem uciekam z Warszawy (w której mieszkam) nad Narew, gdzie trochę zdradzam jogę pływając na wakeboardzie albo po prostu gapiąc się w słońce.
