Najtrudniej jest zacząć. To przed startem pojawia się najwięcej wątpliwości, emocji, lęku. W głowie mnożą się scenariusze na to, co może się wydarzyć, a głos namawiający do tego, żeby jednak zrobić w tył zwrot, odzywa się coraz głośniej. Dlaczego nie warto go słuchać i mimo wszystko zrobić pierwszy krok, czyli inicjowanie i jego siła.
Dlaczego warto postawić na inicjowanie?
Chcę, jednak nic z tym nie robię. Można by założyć, że zalążkiem takiego scenariusza jest brak motywacji. No bo przecież gdyby się naprawdę chciało, to by się w końcu zrobiło: wymyśliło, zadzwoniło, posprzątało, napisało, poćwiczyło. Zrobiło cokolwiek, co pomaga w realizacji obowiązków i przybliża do realizacji marzeń. Jednak brak motywacji sam w sobie nie jest powodem braku działania. Nie podejmujemy inicjatywy, bo u podłoża braku motywacji kryje się:
– Lęk przed porażką,
– Lęk przed odrzuceniem,
– Lęk przed ośmieszeniem,
– Zmęczenie fizyczne,
– Burnout emocjonalny,
– Niski poziom własnej wartości,
– Tendencja do zaburzeń poznawczych i towarzyszące jej: katastrofizacja, czarno- białe myślenie czy tworzenie niekorzystnych scenariuszy.
Przełamanie się i wyjście poza utarte schematy działania i sposoby myślenia wymaga świadomego przyjrzenia się sobie. Przeanalizowanie tego, dlaczego unikamy wyzwań, jak reagujemy na pierwsze niepowodzenia i jak długo jesteśmy w stanie próbować, zanim odpuścimy, może wiele powiedzieć o naszej konstrukcji psychicznej. Czasami najlepszym bodźcem do tego, aby podjąć pierwsze, nawet najmniejsze działanie, jest uświadomienie sobie tego, co można zyskać. Inicjowanie i proaktywne podejście do życia potrafią przyśpieszyć proces rozwoju, zmienić stosunek do własnego „ja” i ułatwiać świadomie budowanie relacji, zarówno tych prywatnych, jak i zawodowych. Oto co dokładnie zyskujesz, kiedy zdecydowanie stawiasz pierwszy krok:
Działasz, a nie tylko reagujesz Bierność jest konsekwencją wyuczonej bezradności. Towarzyszy mu poczucie, że nie ma sensu, że nic się i tak nie zmieni, że każde działanie to bezsensowny wydatek emocjonalno- energetyczny. Podejmujesz akcję tylko wtedy, kiedy bodziec przyjdzie z zewnątrz, kiedy nie będzie można tego dłużej odwlekać lub kiedy ktoś wyda Ci jasne dyspozycje, co i jak trzeba wykonać. Kiedy decydujesz się przejąć inicjatywę, wychodzisz ze strefy reakcji do akcji. Samodzielnie decydujesz i nadajesz kierunek swojemu postępowaniu, automatycznie pobudzając kreatywność i wzmacniając odpornośc psychiczną. Zamiast czekać na sygnał z zewnątrz, zaczynasz stanowić o sobie.
Zyskujesz poczucie sprawczości Poczucie sprawczości, czyli własnej skuteczności oznacza, że wiesz, że jesteś w stanie stawić czoła problemom, że masz siłę, aby konfrontować się z tym, co nie układa się po Twojej myśli i masz przestrzeń na wyzwania, jakie niesie ze sobą życie. Wychodząc z inicjatywą wysyłasz jasny komunikat: jestem w gotowości. Na co? Na to, aby realizować swoje życie według własnego pomysłu, pragnień i mimo przeciwności. Sprawczość to nic innego jak branie odpowiedzialności za siebie i swoje działania z przekonaniem, że nawet jeśli coś nas podłamie, będziemy się kawałek po kawałku, krok po kroku odbudowywać.
Budujesz pewność siebie Wyobraź sobie, że siedzisz na wykładzie w pokoju pełnym ludzi. Prowadzący zadaje pytanie, Ty znasz odpowiedź. Co robisz? Siedzisz cicho wyrzucając sobie, że nie masz wystarczająco pewności siebie, aby podnieść rękę i zasugerować, że znasz odpowiedź, czy błyskawicznie przechodzisz do działania, bo chcesz podzielić się swoim poglądem na forum? Podejmowanie inicjatywy przyzwyczaja nas do tego, że wystawiamy się na ocenę bez lęku, pokazujemy to, jak myślimy, czujemy czy wyglądamy i nie wahamy się wystąpić przed szereg. To gigantyczna cegiełka do tego, aby budować pewność siebie i wzmacniać poczucie własnej wartości w konfrontacji z innymi.
Mnożysz możliwości rozwoju Załóżmy, że szukasz pracy. Jak myślisz, co zwiększy Twoje prawdopodobieństwo rozwoju zawodowego: siedzenie w domu i czekanie, aż jakimś cudem jakiś pracodawca dowie się o Twojej potrzebie, znajdzie Twój numer telefonu i zadzwoni z propozycją czy kontaktowanie się z ludźmi i dzielenie się z nimi informacją o Twojej potrzebie i kompetencjach, aby ją zrealizować? Chyba nie ma wątpliwości, że potencjał na rozwój kryje się w tej drugiej opcji. Kiedy stawiasz na inicjowanie, stwarzasz sobie warunki do tego, aby odkrywać nowe opcje wzrastania i budowania siebie, pokazujesz się innym jako człowiek, który chce, potrafi i któremu zależy i zwiększasz prawdopodobieństwo tego, że uda Ci się to, czego najbardziej chcesz.
Jak skutecznie inicjować działania?
Wiesz już, że warto postawić na inicjowanie. Zanim jednak sięgniesz po nagrodę, zastanów się, co Ciebie do niej najszybciej doprowadzi. Oto jak skutecznie podejmować inicjatywę, aby działania przynosiły pożądany skutek:
– Stwórz długofalowy plan, który pomoże Ci nie zagubić się w nowej metodzie działania,
– Zanim podejmiesz główne wyzwanie, przećwicz mechanizmy zachowań (np. zaproszenia kogoś na spotkanie czy wykonania telefonu, który odwlekasz od tygodni) na tych o mniejszym znaczeniu (czyli zamiast do potencjalnego, nowego szefa zadzwoń do przyjaciela i przećwicz możliwe scenariusze rozmowy kwalifikacyjnej),
– Jeśli boisz się konfrontacji, dokładnie zastanów się nad tym, co chcesz powiedzieć i czego oczekujesz jako konsekwencji Twojego pierwszego kroku,
– Działaj konsekwentnie, ale dawaj sobie przestrzeń na procesowanie emocji towarzyszących zmianie,
– Otwieraj się krok po kroku, wprowadzanie zmian na wszystkich obszarach życia, np. rozpoczęcie szukania pracy, partnera i nowych przyjaciół na raz może przytłoczyć i sprawić, że zamiast wychodzić do świata jeszcze szczelniej zamkniesz się w swojej skorupce,
– Monitoruj postępy i nagradzaj się za nawet te najmniejsze.
Starasz się nauczyć wychodzić z inicjatywą, ale zamiast pierwszego kroku nieustannie wychodzą Ci same potknięcia? Pamiętaj, że porażka to etap na drodze do sukcesu. Jak nie odpuszczać i i mimo wszystko próbować iść dalej? Wskazówki znajdziesz TU.
Monika Dąbrowska
Odkąd pamiętam moje życie było związane z pracą nad ciałem – najpierw pływałam, potem grałam w siatkówkę, równolegle zakochałam się w nartach, a wreszcie trafiłam na jogę i przy niej pozostanę już na zawsze. To był mój pierwszy przemyślany krok w holistycznej pracy nad sobą. Po nim nastąpiły kolejne, odżywianie, świadoma pielęgnacja, praca nad emocjami, własnymi barierami i wiele innych. Gdzieś pośrodku tej drogi zrodził się pomysł na portal Twig.pl, który ma być inspiracją dla innych (i dla mnie) do wprowadzania dobrych praktyk w codzienności. Rozpoczynając ten projekt zostawiłam za sobą dotychczasowe życie zawodowe związane z marketingiem i reklamą i pracą w takich branżach jak moda i uroda. Na co dzień nie mogę żyć bez książki, filmu i teatru. Na mojej ścieżce edukacji pojawiła się nawet szkoła aktorska, pierwsza życiowa lekcja otwartości. Kolejne odebrałam podróżując. Coraz więcej miejsca w moim życiu zajmuje natura. Latem uciekam z Warszawy (w której mieszkam) nad Narew, gdzie trochę zdradzam jogę pływając na wakeboardzie albo po prostu gapiąc się w słońce.
