Oswajać, odpuszczać, godzić się, ufać procesowi – radykalne wybaczanie stawia przed nami wiele emocjonalnych wyzwań, ale niesie ze sobą obietnicę zagojenia najbardziej bolesnych ran, które mogą babrać się latami. Na czym dokładnie polega? Jak przejść przez tę drogę ku wewnętrznemu spokojowi? Czy można zrobić to samodzielnie?
Skąd się wzięło radykalne wybaczanie?
Życie to wzloty i upadki. Życie to bóle i radości. Teoretycznie brzmi to jak równowaga – czasem przydarzy nam się coś nieprzyjemnego, ale pewnie krótko po tym stanie się coś, co ukoi emocje i da powody do tego, aby patrzeć w przyszłość z nadzieją, optymizmem i lekkością. W praktyce jednak są negatywne zdarzenia, które mogą osadzić się w naszych ciałach i umysłach na długo i całkowicie zdeterminować to, jak będziemy się czuć, rozwijać czy budować relacje z innymi ludźmi. Aby zrozumieć, po co potrzebne jest radykalne wybaczanie, najpierw warto przyjrzeć się temu, czym jest trauma. Trauma w psychologii to termin odnoszący się do silnych negatywnych doświadczeń, które mogą mieć trwały wpływ na psychikę i funkcjonowanie jednostki. Może to być wynik przeżycia wydarzeń takich jak wypadki samochodowe, przemoc fizyczna, emocjonalna lub seksualna, utrata bliskiej osoby czy też prześladowania. Trauma może również wynikać z długotrwałego narażenia na stresujące sytuacje, np. w rodzinie czy miejscu pracy. Efekty traumy mogą być różnorodne i obejmować objawy takie jak lęki, stany depresyjne, zaburzenia snu, trudności w radzeniu sobie ze stresem, a nawet choroby autoimmunologiczne. Trauma niesie za sobą ryzyko rozwoju zaburzeń psychicznych, takich jak PTSD (zespół stresu pourazowego). Trauma jest jak toksyna, która – bardzo często na poziomie nieświadomości – sprawia, że obrastamy lękiem, smutkiem, niepewnością i całą masą innych wewnętrznych blokad, które nie pozwalają nam żyć pełnią życia. Jednym z narzędzi pomagających powrócić do wewnętrznej równowagi i uporać się z trudną przeszłością jest radykalne wybaczanie. Metoda radykalnego wybaczania została opracowana przez psychoterapeutę i autora Colina Tippinga. Tipping był początkowo sceptyczny wobec pojęcia wybaczenia, ale po osobistym doświadczeniu transformacji emocjonalnej, zaczął badać tę kwestię i opracował unikalny proces terapeutyczny oparty na idei radykalnego wybaczania. Colin Tipping rozwinął tę metodę w oparciu o zasady duchowej tradycji i filozofii, takie jak buddyzm, chrześcijaństwo i nauki ezoteryczne. Jednak jego podejście jest również mocno zakorzenione w psychologii humanistycznej i terapii rodzinnej. Dzięki swojej pracy i publikacjom, takim jak książka “Radykalne wybaczanie: Sześć kroków do transformacji życia”, Colin Tipping przyczynił się do szerokiego rozpowszechnienia tej metody i jej zastosowania w dziedzinie terapii i rozwoju osobistego.
Czym jest?
Radykalne wybaczanie to praktyka polegająca na przezwyciężaniu urazów, konfliktów i bólu poprzez akceptację, wybaczanie i uwolnienie się od negatywnych emocji. Zdaniem propagatorów tej metody jest to głęboki proces duchowy, który może przynieść wielkie korzyści dla naszego zdrowia psychicznego i emocjonalnego, który w odróżnieniu od tradycyjnej terapii nie wymaga wieloletniego nakładu pracy z psychoterapeutą i przynosi szybkie rezultaty. Chociaż wybaczenie może być kierowane do konkretnych osób, które w przyszłości nas skrzywdziły, nie ma nic wspólnego z przejęciem odpowiedzialności za wyrządzone nam zło. Metoda radykalnego wybaczania nie polega na akceptacji czy zgody na negatywne wydarzenia, które nam się przydarzyły. Wręcz przeciwnie, jej celem jest proces radzenia sobie z tymi negatywnymi doświadczeniami i uwolnienie się od ciężaru emocjonalnego, który mogą one wywoływać. Radykalne wybaczanie nie oznacza po prostu zapomnienia o krzywdzie, którą doświadczyliśmy, czy akceptacji negatywnych wydarzeń. Jest to raczej świadomy i dobrowolny wybór uwolnienia się od negatywnych emocji, takich jak złość, żal czy nienawiść, które mogą nas przytłaczać i utrudniać nam funkcjonowanie. To bardzo trudna, ale też dojrzała i świadoma decyzja o tym, że nie pozwolimy, aby przeszłość kontrolowała nasze życie i relacje z innymi ludźmi. Radykalne wybaczanie może przynieść korzyści takie jak:
– Oderwanie się od trudnej przyszłości i odzyskanie umiejętności życia tu i teraz,
– Odzyskanie poczucia sprawczości,
– Budowanie zdrowszych relacji,
– Odzyskanie zaufania do innych oraz do siebie samego,
– Odbudowanie poczucia własnej wartości,
– Odzyskanie wewnętrznej równowagi,
– Zakończenie życia w nawracającym lęku,
– Bardziej świadome i nieskrępowane poprzez negatywne doświadczenia budowanie przyszłości.
Chociaż wybaczanie z założenia odnosi się do kwestii moralnych, to nie moralność wysuwa się podczas stosowanie tej metody na pierwszy plan. To raczej wywołanie trwałych zmian na poziomie świadomości oraz następujące w ich konsekwencji przekierowanie energii z sytuacji z przeszłości, które nas wyniszczają od środka do wzmacniających aspektów życia. Radykalne wybaczanie to po prostu proces, w którym wybieramy, by nie pozwolić przeszłości rządzić naszym życiem i pozwalamy sobie na przyszłość pełną spokoju i harmonii.
Radykalne wybaczanie w praktyce
Metody terapeutyczne, które zawierają w sobie silny pierwiastek duchowości, często wywołują sceptycyzm u tych, którzy potrzebują wsparcia w poradzeniu sobie z własnymi emocjami, ale upatrują źródło bezpieczeństwa w klasycznych, naukowych narzędziach. Warto zaznaczyć, że radykalne wybaczanie nie jest tradycyjną formą terapii, taką jak psychoterapia poznawczo-behawioralna czy terapia psychodynamiczna, ale nie oznacza to, że opiera się na pozbawionym struktury myśleniu magicznym. Oto w jaki sposób przebiega terapia oparta na metodzie radykalnego wybaczania, w myśl zasad przyjętych przez Colina Tippinga:
Identyfikacja urazów: Pierwszym krokiem w terapii radykalnego wybaczania jest identyfikacja konkretnych urazów, traum lub konfliktów, które dotknęły pacjenta. Terapeuta pomaga pacjentowi zidentyfikować te negatywne doświadczenia, aby móc je później przetworzyć.
Zrozumienie emocji: Następnie terapeuta pomaga pacjentowi zrozumieć i nazwać emocje związane z doświadczonymi urazami. Może to obejmować złość, żal, smutek, czy też uczucie niesprawiedliwości.
Akceptacja i wybaczanie: W ramach terapii radykalnego wybaczania terapeuta wspiera pacjenta w procesie akceptacji i wybaczenia zarówno sobie, jak i innym osobom za doświadczone krzywdy. Pacjent jest zachęcany do wyrażenia gotowości do uwolnienia się od negatywnych emocji i przejścia przez proces wybaczania.
Uwolnienie się od negatywnych emocji: Kolejnym krokiem jest proces uwolnienia się od negatywnych emocji, które są związane z doświadczonymi urazami. Pacjent jest zachęcany do zanurzenia się w swoich emocjach, wyrażenia ich i przeżycia procesu wybaczania.
Oczyszczenie i uzdrowienie: Poprzez proces wybaczania, pacjent doświadcza oczyszczenia i uzdrowienia swoich emocji. To pozwala mu uwolnić się od ciężaru nienawiści, złości i żalu, który może utrudniać funkcjonowanie i prowadzenie satysfakcjonującego życia.
Rozwijanie umiejętności radzenia sobie: W trakcie terapii radykalnego wybaczania pacjent uczestniczy również w procesie rozwijania umiejętności radzenia sobie ze stresem, negatywnymi myślami i emocjami w przyszłości. Terapeuta pomaga mu znaleźć zdrowsze sposoby radzenia sobie z trudnościami i konfliktami.
Integracja: Na zakończenie terapii, pacjent integruje swoje nowe umiejętności i doświadczenia w swoje codzienne życie, kontynuując proces rozwoju osobistego i dążenia do zdrowia emocjonalnego.
Niezależnie od tego, na jaką metodę przepracowywania traum się zdecydujesz pamiętaj, aby oddawać zadbanie o swoją psychikę i dobrostan w sprawdzone ręce. Nawet jeśli zamiast tradycyjnej terapii wybierzesz metody alternatywne, nie kieruj się do pierwszej lepszej osoby deklarującej chęć pomocy. Sprawdź, w jaki sposób posiadła kompetencje i jeśli to możliwe, porozmawiaj z osobami, którym pomogła. A jeśli większe poczucie bezpieczeństwa daje Ci wizja tradycyjnej terapii, TU możesz sprawdzić, jak wykonać pierwszy krok w jej kierunku.
Monika Dąbrowska
Odkąd pamiętam moje życie było związane z pracą nad ciałem – najpierw pływałam, potem grałam w siatkówkę, równolegle zakochałam się w nartach, a wreszcie trafiłam na jogę i przy niej pozostanę już na zawsze. To był mój pierwszy przemyślany krok w holistycznej pracy nad sobą. Po nim nastąpiły kolejne, odżywianie, świadoma pielęgnacja, praca nad emocjami, własnymi barierami i wiele innych. Gdzieś pośrodku tej drogi zrodził się pomysł na portal Twig.pl, który ma być inspiracją dla innych (i dla mnie) do wprowadzania dobrych praktyk w codzienności. Rozpoczynając ten projekt zostawiłam za sobą dotychczasowe życie zawodowe związane z marketingiem i reklamą i pracą w takich branżach jak moda i uroda. Na co dzień nie mogę żyć bez książki, filmu i teatru. Na mojej ścieżce edukacji pojawiła się nawet szkoła aktorska, pierwsza życiowa lekcja otwartości. Kolejne odebrałam podróżując. Coraz więcej miejsca w moim życiu zajmuje natura. Latem uciekam z Warszawy (w której mieszkam) nad Narew, gdzie trochę zdradzam jogę pływając na wakeboardzie albo po prostu gapiąc się w słońce.
